AH KEMAL’İM AH…

Türkiye Taşkömürü Kurumu’dan emekli olan maden işçisi olan ve aynı zamanda fotoğraf sanatçılığı yapan  Alaaddin Kara  koronavirüse yakalanan Kemal Soytürk arkadaşının çekmiş olduğu fotoğrafı paylaşarak onunla yaşadığı anıları anlattı.  

İşte Aladdin Kara’nın o paylaşımı

Ah, Kemal’im ah!…
 Biliyordum bu corono belasının sinsice çevremde dolaştığını. Biliyordum, ama  bu kadar erken yüreğime ateş düşüreceğini nerden bileyim?  Turan’ın  haber vermesiyle acı haberini öğrendim.  Dostlarımı arayıp,   ölüm haberinin yalan  olduğunu söylemelerini bekledim. Ama maalesef   elimizden kayıp gitmişsin.    Şaka yapmasını çok severdin, biliyorum ama bu şakan hiç olmadı.  Ocakta gezerken  yaptığın espriler  anlattığın fıkralar aklıma geldi. En  olmadık yerde, en sıkıntılı anlarda yaptığın esprilerin  ile gönlümüzün yağını eritir, sinir boşalmalarına neden olurdun.  Zor çalışma koşulları içinde  gerilen  insan ilişkilerini anında  yumuşatır, yaşamı tiye alan bakış açınla olayı kapatırdın. 
 Asma işletmesinin vardiyalardaki elektrik  servisi sorumluluğunu yıllardır  sen taşıdın. Yüksek gerilim hatlarına  yıldırım düşer, trafoya güvercin girer, ÇATES’de arıza olur, fırtına çıkar elektrik arızası olur.  -170, -205, -320 katları arasında ekibinle birlikte koşturur dururdun.  Sabah tertibinde amirlerine tertip verirken terleyen kafanı gazete kağıdıyla silerdik. Oysa arka cebinde  havluya benzer kocaman bir mendilin olurdu.  Biz de  olayı  yalandan yere   olduğundan  daha   büyütüp, kafanda dökülen saçlarını sayardık. “Hep beni bulur bunlar, hep beni!” Der, şansızlığında dert yanardın. Üzerine fazla gelince,  “Ocak çalışır, ben yatar; ocak yatar, ben çalışırım!” derdin.
 Emekli olduğumda çarşıda yine önümü kesip beni güldürmüştün.  Aramızda en eski arkadaşımız Durmuş’u çekiştirmiştik.  Ben ondan önce emekli olacağım demiştin. Emekli olup olmamak arasında bir türlü karar veremediğinden fikrimi öğrenmek istiyordun.   Bizim gibi olup da halen çalışan arkadaşlarımızın ekonomik sıkıntılarından dolayı çalıştıklarını,  ekonomik sorunun yoksa emekli olup hayatını yaşaman gerektiğini söylemiştim. Ama olmadı işte,   bu kez yıldırım elektrik tellerine değil de  yaşamının ortasına düştü.  Seninle yaşadığımız anıların ve güleç yüzlü ifadelerin  bizimle birlikte yaşayacak. Huzur içinde uyu Kemal’im.